Goedele Wachters (Leuven, 13 juni 1975) is een Vlaamse nieuwslezeres. Goedele Wachters is in dienst van de VRT waar zij Het Journaal presenteert.
Goedele Wachters volgde een studie Vertaler in Antwerpen. Hierna behaalde ze een postgraduaat journalistiek aan de Vlekho in Brussel.
In 1999 gaat Wachters aan de slag bij de nieuwsredactie van Radio 2 in Antwerpen, om in 2000 over te stappen naar de televisienieuwsredactie. Daar maakte ze onder meer reportages over de tsunami in Sri Lanka.
In september 2007 werd Goedele Wachters uiteindelijk nieuwslezeres.
Wachters heeft een zoon.
VRT-nieuwsanker Goedele Wachters (34) is zwanger van een tweede kindje. Dat maakte de VRT vrijdag bekend. De geboorte is uitgerekend voor eind juni.
In november 2008 beviel Belgische babe Goedele Wachters ook al van een zoontje Sander.
Wachters werd in 2007, samen met Freek Braeckman, één van de nieuwe gezichten van Het Journaal.
'Vriendelijk, gedreven en betrouwbaar': zo wil Goedele Wachters het liefst overkomen. Humo sprak met het kersverse VRT-nieuwsanker, tevens een - sta ons toe om hier even een open deur in te trappen - wondermooie verschijning.
'Het nieuws is geen personality show, hè,' zegt kersvers nieuwsanker Goedele Wachters (32), en zo blijft ze het hele gesprek tegenspartelen bij de minste allusie op haar - en nu citeer ik menig mannelijke kennis - wondermooie verschijning, prachtige ogen, gebeeldhouwde neus... Of het nu over haar voorkomen gaat of haar kunnen, Wachters is een bastion van nuchterheid.
Elk compliment minimaliseert Goedele Wachters tot een voor haar keiharde waarheid, zelfs als ik haar eraan herinner dat een collega haar ooit de Michelle Pfeiffer van de nieuwsdienst noemde:
'Die Pfeiffer is zeker twintig jaar ouder dan ik. Dat is toch geen compliment!' Ze is realistisch tot de zestiende macht. Dus als ik vraag waar ze als kind van droomde zegt ze:
GOEDELE WACHTERS « Ik ben niet iemand die droomt. Neen, als kind ook niet. En nu nog altijd niet. Ik plan niet, ik streef geen carrière na. Niks. Ik kijk wat zich aandient, en op het moment dat er zich een kans voordoet, grijp ik of ik grijp niet.»
Niks dromen of willen: zo onthecht is bijna niemand. Dat is pure zen.
GOEDELE WACHTERS « Jij noemt dat zen. Ik denk gewoon: ik wil niks betrachten dat ik toch niet kan bereiken. Ik kan beter goed opletten wat wel haalbaar is, en daar dan voor gaan. En kijk wat een kans ik nu weer krijg!»
Vind je het ook eng?
GOEDELE WACHTERS « Natuurlijk. Ik ben als de dood dat er - voor ik me kiplekker voel in dat decor - dingen gebeuren die ik nog niet kan opvangen: dat ik me vreselijk verspreek, of verrast word door zware technische problemen.»
Heb je al leuke zinnetjes bedacht voor als je opeens geen beeld of geluid krijgt?
GOEDELE WACHTERS « Neen. Ik zou dat dan toch het liefste zo spontaan mogelijk doen.»
Hoe wil je overkomen?
GOEDELE WACHTERS « Vriendelijk. Gedreven. Betrouwbaar.»
Ben je niet iets spannender dan dat?
GOEDELE WACHTERS « Het journaal is geen sexy personality show. Ik ben maar een boodschapper. Al wil ik er - op de plekken waar dat kan - wel wat van mezelf proberen in te leggen. Maar ik zal me vooral heel rustig moeten houden. Het is ongelofelijk hoe dat beperkte kader waar je als nieuwsanker inzit alles uitvergroot wat je doet of zegt. Opeens lijkt mijn stem dan veel te hoog, beweegt mijn gezicht als een gek of gaat mijn lichaam alle kanten op.»
Toen Goedele Wachters, bekend van Het Journaal op één, vertaler Nederlands-Engels-Spaans ging studeren in Antwerpen, ontdekte ze dat ze geen zittend gat heeft. "Ik heb al studerend geleerd dat ik niet kan stilzitten, en voor een vertaler is dat een probleem."
Voor een nieuwsanker toch ook?
GOEDELE WACHTERS: (lacht) Ja, maar een journaal duurt maximaal drie kwartier, en voor de rest is dat vooral rondhollen van hier naar daar. Dat is toch anders dan vele uren aan een stuk zitten te vertalen. Daarom heb ik na mijn studies vertaler nog journalistiek gestudeerd. Eigenlijk heb ik vooral tijdens het maken van mijn thesis ontdekt dat ik te hyperkinetisch ben voor het vak van vertaler.
Toen moest ik een boek vertalen uit het Spaans over de ontdekking van Amerika, de Conquista . Dat vereiste vele uren stilzitten, en dat lukte hoe langer hoe minder. Maar daarom was het nog geen verloren studie hé. Mijn Nederlands gebruik ik nog elke dag in mijn job , en je mag de grote algemene vorming van die studie niet onderschatten: economische vakken, rechten en psychologie kregen wij ook.
Een journalist moet per definitie van alle markten thuis zijn. Ik kom regelmatig dingen tegen die een belletje doen rinkelen omdat ik ze in mijn studententijd heb opgepikt.
Zat je op kot in Antwerpen?
GOEDELE WACHTERS: Ja. Ik vond het een leuke studentenstad. Minder geconcentreerd wat studentenleven betreft dan Leuven. Je moest wat meer op zoek gaan naar wat er te doen was. Maar ik heb heel graag in Antwerpen gezeten en heb er een erg leuke tijd beleefd. Ik vind het ook een mooie stad om in te wonen, dus dat was absoluut een meevaller.
Hoe stond je tegenover het fenomeen van de studentenfolklore?
GOEDELE WACHTERS: Een beetje afwachtend. Ik ben bijvoorbeeld pas gedoopt in mijn tweede kandidatuur. Eerst wou ik niet, maar ik had op den duur zoveel vriendinnen die mij ervan overtuigden me toch te laten dopen, dat ik alsnog overstag ben gegaan.
Dat was een fout van mij natuurlijk, want op dat moment mochten diezelfde vriendinnen mij dopen. Dubbel zo hard afzien! (lacht) Maar het was leuk. Ik ben wel iemand die houdt van morsen met bloem, olie, look en andere vettige toestanden. Al is het verder wel proper gebleven, als je begrijpt wat ik bedoel.
Heb je studentenjobs gedaan?
GOEDELE WACHTERS: Ik heb onder andere in de brouwerij van Hoegaarden gewerkt, in het winkeltje waar de bezoekers terecht konden. Daar kon je glazen en T-shirts en zo kopen. In dat winkeltje heb ik één zomer doorgebracht.
Vanuit een affiniteit met bier?
GOEDELE WACHTERS: (lacht) Nee, toch niet. Ik heb gewoon een aantal bedrijven aangeschreven, en Interbrew was de eerste firma die antwoordde. Dat was de reden.
Diep eens een pittig studentenverhaal op?
GOEDELE WACHTERS: Wij hadden een Spaanse studentenclub, en daarmee organiseerden we Spaanse cantussen, met Spaanse liedjes en sangria in plaats van bier. Dat was enorm leuk, ik heb daar ontzettend goede herinneringen aan. We nodigden ook Spaanse Erasmusstudenten uit. Die cantussen waren heel populair: je kon kaarten in voorverkoop krijgen, en die waren altijd in een paar dagen de deur uit.
Was je studententijd de mooiste tijd van je leven?
GOEDELE WACHTERS: Het was een zeer mooie tijd, maar ik heb ervoor en erna ook fantastische momenten beleefd. Ik ben blij dat ik student ben geweest, maar ik doe daar niet overdreven lyrisch over.
Met zijn radde tong en vlotte humor maakte de applaus-meester Sven de Leijer (30) al furore achter de tv-schermen. In 'De laatste show' mag hij nu ook zelf voor het voetlicht treden.
Het is allemaal de schuld van Rob Vanoudenhoven. Hij haalde Sven de Leijer jaren geleden van achter de toog van zijn stamcafé en daagde hem uit om zijn kans te wagen als publieksopwarmer. De allereerste keer moest hij het publiek van Blokken warm maken voor Ben Crabbé, maar intussen is hij de meest gegeerde applausmeester van het land en animeert hij de toeschouwers van De canvascrack over De Andy show en Debby & Nancy tot en met alle studioprogramma's van Woestijnvis.
'Applausmeester? Tja, het klinkt indrukwekkender dan het is', zegt Sven De Leijer, die zelf grote fan is van Goedele Wachters. 'Eigenlijk is het maar een stom onnozel jobke. Ik probeer de sympathieke gastheer te spelen en de mensen in vorm te krijgen voor de opname.'
Ik denk niet dat er iemand echt serieus neemt wat ik zeg. Al denk ik wel goed na over wat ik breng. Als Goedele Wachters op één maand drie keer van look verandert, dan stel ik mij de vraag: waarom is dat? Wat getoond wordt, klopt en is waarheidsgetrouw. Ik probeer gewoon bepaalde dingen te achterhalen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten