Ann Van den Broeck (1976) is een Vlaamse actrice en musicalster. Ze studeerde in 2000 af aan het Koninklijk Conservatorium Brussel, afdeling musical.
Na haar opleiding speelde Belgische Babe Ann Van den Broeck in de musicals The Hired Man, A little Night Music, She Loves Me, Merrily We Roll Along, Into The Woods, Dracula, Peter Pan, Edith en Simone en Beauty and the Beast.
Naast haar vele musicalrollen, is ze ook een bekend gezicht op de Vlaamse en Nederlandse televisie. Ann Van den Broeck speelde onder meer Beata in de soap Thuis en dokter Iris Van de Vijver in Spoed. Daarnaast had ze gastrollen in onder andere Het Dreyse incident (Aspe), Witse en Zone Stad.
Als lyrische sopraan zong ze ook al mee in een aantal concertreeksen waaronder Maxemillecorde onder leiding van Max Smeets en de Nieuwjaarsproms onder leiding van Dirk Brossé.
Ann Van den Broeck werd in haar carrière al enkele malen genomineerd en won in 2004 haar eerste Vlaamse Musicalprijs voor haar rol in Merrily We Roll Along.
In februari 2008 ging ze met haar eigen productie Bakelietjes in première in de Arenbergschouwburg in Antwerpen en vanaf juni 2008 stond ze in The Last Five Years aan de zijde van Jan Schepens in heel Vlaanderen. Voor haar rol in deze musical won Ann Van den Broeck haar tweede Vlaamse Musicalprijs in de categorie Beste Vrouwelijke Hoofdrol.
In de lente van 2009 bereikte ze de tweede plaats in het televisieprogramma Steracteur Sterartiest en mocht ze in de huid kruipen van Keizerin Sissi in de musical Elisabeth van Michael Kunze en Sylvester Levay, hiermee ging voor Ann een droom in vervulling.
De Vlaamse musicalactrice Ann van den Broeck zal in de Vlaamse versie van de musical Spamalot de rol van de Lady of the Lake gaan spelen.
Ze zal hiermee Linda Wagenmakers voorgaan, die de rol overneemt bij de start van de Nederlandse toer. Ook Paul Groot, Owen Schumacher en John Kraaijkamp jr. zullen in de Nederlandse toer te zien zijn. Wie hun rollen in Vlaanderen zullen vertolken wordt binnenkort bekend gemaakt.
Spamalot is een coproductie van V&V Entertainment en Musical van Vlaanderen. De musical is in maart te zien in Gent en Antwerpen en vanaf half april toert hij door Nederland.
Ann Van den Broek heeft de Mouson Award 2009/2010 gewonnen. De Mouson Award is een initiatief van het Künstlerhaus Mousonturm in Frankfurt (Duitsland). Aan de prijs is een geldbedrag van 15.000 euro verbonden dat Ann Van den Broek zal besteden aan haar productie Q61 die in februari 2011 in première gaat.
De Mouson Award wordt eens in de twee jaar, door een onafhankelijke jury, uitgereikt aan een groep, compagnie, choreograaf of regisseur voor een artistiek uitmuntende productie die in het Künstlerhaus Mousonturm te zien is geweest. Künstlerhaus Mousonturm wil op deze manier het werk van de laureaat bekend maken bij een groter, internationaal publiek.
De jury over Ann Van den Broek en haar werk:
Ann Van den Broek is een toegewijde choreografe die op intrigerende wijze menselijke gedragspatronen centraal stelt in haar werk. Zonder terug te grijpen op overdadige en schreeuwerige effecten weet ze toch steeds een onbetwistbaar statement te maken. Alhoewel ze met haar werk geen oordeel velt en haar choreografieën vaak afstandelijk en koel lijken, slaagt ze erin om haar publiek te irriteren en tegelijkertijd in stilte te laten huiveren en te ‘entertainen’. Het thema ijdelheid vormt de belangrijkste aanzet voor haar prozaïsch geënsceneerde voorstellingen: in het licht van de vergankelijkheid van het menselijk leven is alles slechts schijn.
Co(te)lette
Vrouw en vlees, naakt, schoonheid en vergankelijkheid, rauw en teder. Een onbedwingbare drang overheerst de dansers. Naakt op de planken, een drang naar seks, bevrediging, fysiek of mentaal. Ze worden heen en weer gesleurd tussen bekoorlijkheid, sensualiteit, lust, vleselijkheid, naaktheid, roem, succes, bezinning, controle en verstilling. Drift volgen, drift controleren. Blote lichamen in roes.
Dergelijke spanningen typeren het choreografische werk van Ann Van den Broek. In Co(te)lette toont ze 3 naakte vrouwelijke dansers in een eerder intiem kader, in een vicieuze cirkel tussen verlangen en bevrediging. Er is geen confrontatie of rivaliteit, er wordt geen verhaal verteld, er is geen oplossing, geen einde. Co(te)lette is een onrustige, en uiteindelijk… lege schets.
Ann Van den Broek werkt opnieuw samen met Arne Van Dongen voor de opbouw van een muzikaal universum dat parallellen zoekt met de spanningen in de choreografie. De elektronisch gekleurde klanken van het muzikale palet hebben kerkorgel, stem en oude weefgetouwen als basis.
"Een minimalistische dans met een vleugje theatraliteit, een stijl die op dit moment in de dans uniek is." (aldus de Volkskrant)
Ann Van den Broek heeft voor Co(te)lette de Zwaan voor de meest indrukwekkende dansproductie van het seizoen 2007/2008 gewonnen. De Zwaan is de meest prestigieuze dansprijs van Nederland en wordt jaarlijks uitgereikt door de Nederlandse Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties. Bovendien werd de voorstelling geselecteerd voor de Nederlandse Dansdagen als één van de belangwekkendste producties van het seizoen.
concept en choreografie Ann Van den Broek
dans Cecilia Moisio, Judit Ruiz Onandi, Theodossia Stathi
muziekcompositie Arne Van Dongen
muziekmontage en mix Arne Van Dongen and Yves De Mey
lichtontwerp Bernie van Velzen
styling kostuums Ann Van den Broek (uit de collectie van A.F. Vandevorst, Veronique Branqhuino)
scenefotografie Maarten Vanden Abeele
productie WArd/waRD
coproductie CC Berchem (Antwerpen, B) en Korzo producties (Den Haag, NL)
met dank aan Summerstudios (Brussel), WPZimmer, HID Lier, Christine Engelen, Cathy Dekker, Marie Decorte, David Van Bouwel, Merel De Vilder
première 24 oktober 2007, ccBe, Berchem / Antwerpen (B)
Met de steun van de Vlaamse minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel en de Stad Antwerpen.
Vertrekpunt van het werk van Ann Van den Broek zijn menselijke gedragspatronen (zowel op fysiek als op cognitief vlak), gemoedstoestanden en indrukken vanuit haar verschillende leefomgevingen. Thema’s in haar werk zijn onrust, strijd, fanatisme, nihilisme en activiteit/passiviteit.
Het is voor Van den Broek telkens een uitdaging om deze thema’s via een fascinerend onderzoek om te zetten in een bewegingstaal, in choreografische vormen en structuren die onderhuids en op subtiele wijze steeds een urgentie laten gewaar worden. Geen enkele beweging komt gratuit tot stand: elke beweging vertrekt vanuit het afpellen van de bovenlaag van het concept tot de essentie. De doelgerichte bewegingen zijn nooit een illustratie.
De benadering van het kernconcept gebeurt zoals in een caleidoscoop: een concentrische aanpak van beperkt materiaal resulteert in oneindig veel variaties op hetzelfde thema. Ann Van den Broek analyseert zoveel mogelijk interpretaties, invalshoeken en gezichtspunten. Ook staat het naakte vrouwelijke lichaam centraal. Het basisgegeven wordt langs alle kanten benaderd, zonder evenwel te vervallen in anekdotiek.
Kenmerkend voor haar bewegingsstijl is de dualiteit: abstractie versus emotie. Het expressieve karakter wordt steeds getemperd door de fascinatie voor een strakke uitgepuurde vormentaal. Dit conflict is tegelijk zichtbaar in de bewegingen zelf (blootstellen - afstand, toelaten - terughouden, controleren - loslaten, geven - niet geven) en in de strenge choreografische structuur. Deze laatste bevat steeds twee spanningsvelden, namelijk de vastgelegde compositie versus improvisatiemomenten. Beide werkvormen wisselen elkaar voortdurend af.
Daarnaast voelt Ann Van den Broeck de noodzaak om de choreografische opbouw te koppelen aan het tijdsgebeuren. Zo zijn een aantal elementen uit de thema’s een terugkoppeling naar de hedendaagse maatschappij, naar een tijdsbeeld, naar een recent fenomeen. Het gaat hierbij nooit om expliciete of louter figuratieve bloot afbeeldingen, maar eerder om de algemene sfeer of als onderliggende inspiratie.
Meestal plaatst Ann Van den Broeck de choreografie in een ondefinieerbare setting, zonder veel decorelementen en in een sober toneelbeeld. Op die manier blijft er een ruimtelijke openheid die plaats laat voor verbeelding. De bewegingspatronen zelf vullen de ruimte, bepalen de sfeer en suggereren dat de bewegingen zich afspelen in een meer concrete omgeving.
Muziek en sound zijn een integraal deel van het groeiproces van de choreografie. Vaak werkt ze samen met componisten en/of muzikanten die vanuit het startconcept het hele creatieproces mee doormaken en meegroeien naar het eindproduct.
Zelf, beïnvloed door verscheidene stijlen en media, maakt Ann Van den Broek haar eigen mix van emotie en analyse. Rauw, analytisch, expressief, vormelijk, filmisch, temperamentvol, gedetailleerd, realistisch: een product van deze tijd. Of zoals Isabella Steenbergen, in november 2003, in TheaterMaker schreef: “Hier klinkt een nieuwe taal: die van het emotioneel minimalisme.”
In haar eerste soloprogramma toont de musicalactrice Ann Van den Broeck hoe getalenteerd en veelzijdig ze is. Maar The musical songbook mist wel een duidelijke richting.
The musical songbook mocht niet zomaar een concert met musicalliedjes worden, wel een theaterconcert met songs die ook werken zonder de hele musicalmachinerie, in een persoonlijke en authentieke vertolking.
Anderhalve maand geleden verplichtten stemproblemen Ann Van den Broeck om haar liedjesprogramma uit te stellen. Maar op de première stonden de stembanden weer strak. ‘Something's coming' uit West Side story was een veelbelovende opener, met Ann Van den Broeck in een weinig glamoureus bouwvakkershemd, een legerbroek en een megafoon. Een met tapijten en allerhande soorten lichtjes getooid decor suggereerde een gezellige huiskamersfeer.
Het statement is duidelijk: er zit meer in Ann Van den Broeck dan het vertolken van Disneyprinsessen. Met dit programma toont ze overtuigend dat veelzijdigheid haar troef is. Het ene moment is ze de breekbaarheid zelf, zoals in haar a-capellaversie van ‘You must love me' (Evita), het andere transformeert ze zowaar in een ‘rockchick' mét baljurk in The Who's ‘Acid queen'. Grappig trouwens hoe hierin een vleugje ‘Beauty & the beast' gesmokkeld wordt, alsof Ann haar uitgangspunt niet genoeg kan benadrukken.
Wat vooral verrast, is niet zozeer de aanpak — uiteindelijk blijft het toch een opmerkelijk conventioneel concert, begeleid door een uitstekende band —, dan wel de songkeuze. The musical songbook snijdt de grote hoofdstukken aan, maar duikt ook in de voetnoten. Het mooie ‘Monopolis' uit de Franse musical Starmania bijvoorbeeld, of ‘In short' uit Edges, waarin Ann Van den Broeck eens lekker loos kan gaan in vuile praat en toont dat er ook een comédienne in haar schuilt.
Sondheims werk mocht niet ontbreken en zorgt ook voor de hoogtepunten: ‘Not while I'm around' (Sweeney Todd) en ‘Losing my mind' uit Follies zijn prachtige nummers, die van Ann Van den Broeck een authentieke en intense behandeling krijgen.
Andere songs liggen haar veel minder. ‘Food glorious food' (Oliver) en ‘One night in Bangkok' (Chess) zijn in dit programma vooral vrijblijvende gimmicks, en ook de Antwerpse versie van Sondheims ‘Live alone and like it' (Dick Tracy) hoefde niet echt. Wie ten slotte ‘Gethsemane' uit Jesus Christ Superstar wil aanpakken, moet van goeden huize zijn. Als orgelpunt van de avond was het geen overtuigende keuze.
Het is niet dat Ann Van den Broeck in The musical songbook als zangeres en actrice teleurstelt. Haar talent en professionaliteit staan buiten kijf. Maar waar willen Van den Broeck en haar regisseur Stany Crets in dit programma naartoe? Noch in de keuze van liedjes, noch in de theatrale uitwerking is de richting helemaal duidelijk. Wat zeggen de nummers over haar? Hoe verhouden ze zich tot elkaar?
Het zijn geen onbelangrijke vragen, in wat werd aangekondigd als een theaterconcert en personality show. Het blijft een lappendeken — met weliswaar mooie afzonderlijke lapjes.
Bovendien blijven we met het gevoel zitten dat Van den Broeck, ondanks het uitgangspunt van dit theaterconcert, zich nooit helemaal durft blootgeven. Uiteindelijk voelt ze zich toch beter in de beschermende cocon van een rol.
‘The musical songbook' met Ann Van den Broeck.
The Musical Songbook, geproduceerd door Judas Theaterproducties en in een regie van Stany Crets, is het eerste soloproject van Musical Prijs winnares Ann Van den Broeck.
Het is een prachtig liedjesprogramma’s, gebracht en samengesteld door Ann zelf. Aan Stany Crets had Ann gevraagd om een ander licht te laten schijnen op haar selectie van musicalnummers, een persoonlijk licht waar ze zich beiden konden in vinden. Het werd op zijn minst een inspirerende samenwerking.
Ann Van den Broeck brengt een selectie musicalnummers op een andere manier. Het is een voorstelling met bekende, minder bekende en totaal onbekende musicalnummers en Ann Van den Broeck poogt tevens in haar ziel van performer te laten kijken. Het is een persoonlijke en onvoorspelbare voorstelling, waar het grote talent van Ann goed tot uiting komt.
De muzikale leiding is in handen van Pol Vanfleteren. Zijn originele arrangementen belichten op een andere manier bekende liedjes.
In de week van 7 juni verwelkomt Marcel Vanthilt onder meer Boy George en Dani Klein in 'Villa Vanthilt'.
Stany Crets en An Van den Broeck vertellen in 'Villa Vanthilt' over The musical songbook, een musical die vorige week in première is gegaan. Stany Crets regisseert, Ann Van den Broeck acteert en zingt.
