Enkele jaren geleden was Evy Gruyaert nog een plukvers en piepjong omroepstertje. In haar eerste interview beklaagde ze zich er,met de ogen naar de grond gericht, over dat ze ‘nog geen haar op de tanden‘ had, en dat ze ‘nog altijd niet in staat was fuck you tegen al te veeleisende oversten of opdringerige aanbidders te zeggen’.
Maar hoe zou deze sexy prille bloem ondertussen geëvolueerd zou zijn. Zou Evy Gruyaert nog altijd aan de verlokkingen van de grootstad weerstand bieden? Zou ze nog altijd haar idyllische West-Vlaamse dorp blijven bezingen? Zou ze, God verhoede het, nog altijd werkdagen van achttien uur kloppen, inclusief drie uur durende treinritten héén en evenveel uren terug, van het verre en mythische Meulebeke naar het zondige Brussel?
Op een zwoele woensdagavond vertelt de wonderschone diva Evy Gruyaert op het heigroene gazon van de VRT haar nieuwe confidenties. Het is al over achten maar nog altijd meer dan dertig graden warm, de zon schijnt volop, en het lijkt mij alsof er honderden VRT-ambtenaartjes vanuit de ramen van de tegenoverliggende VRT-torens met verrekijkers naar ons loeren en onze stemmen aftappen via de enorme parabolen, die in het schotelantennepark vlak naast ons af en toe met luid gekraak door een hydraulisch systeem worden bijgestuurd. Wat die spionnen dan zouden horen, klinkt ongeveer als volgt:
Evy Gruyaert « Goh, ik weet dat ik vroeger nogal vreemde dingen heb gezegd, maar ik ben ondertussen wel wat ouder en hopelijk wijzer geworden. Iedereen evolueert, zelfs ik (lacht). Het zou erg zijn als dat niet zo was. Ik sta nu
wel wat sterker in mijn schoenen - of in mijn laarsjes, om precies te zijn »
Die laarsjes hebben zelfs een flinke hoge hak, zie ik, ook al een verandering: ‘Alleen als ik mij echt in feeststemming voel, waag ik mij wel ‘s aan een bescheiden bakje.’ klonk het drie jaar geleden.
Evy Gruyaert « Ha, ja! Ondertussen heb ik de wereld leren kennen. Het hogehakkenwerk heeft al zijn geheimen prijsgegeven (proest het uit).»
Kortom: je bent losgekomen. Evy het verlegen trutje is verleden tijd?
Evy Gruyaert « Losgekomen, ja, maar dat betekent nog niet losgeslagen, mijn beste. Ik voel mij simpelweg goed in mijn vel. Vroeger was ik een echte tobber, iemand wiens hersenen altijd maar zaten te malen: ‘Zou ik dat wel doen? Stel dat het mislukt?’ Dat rad van voortdurende introspectie draaide maar door. Vandaag de dag volg ik in de eerste plaats mijn buik, en daar voel ik mij veel beter bij. Ik ben niet langer krampachtig bezig, ik zit niet meer, met een masterplan in mijn hoofd dat absoluut punt per punt dient te worden afgewerkt. Ik doe gewoon de dingen die ik graag wil doen.»
Je bent niet langer een controlefreak?
Evy Gruyaert « Zo is dat. Beetje bij beetje ben ik erachter gekomen dat je als controlefreak per definitie een verloren oorlog strijdt: je kan simpelweg niet alles in het leven controleren. Af en toe moet je de dingen laten gebeuren, anders gaat het leven met jou aan de haal. Ik ben losser geworden, ik pijnig mezelf niet meer zo intens.»
Welke ervaringen hebben je zover gebracht?
Evy Gruyaert « Ik denk dat het vooral met ouder worden te maken heeft. Toen je mij voor het eerst interviewde, was ik amper 23 en nog een echt kuiken, Ik kwam uit een braaf, West-Vlaams milieu plotseling het boze grote Brussel binnengerold. Die eerste maanden voelde ik mij compleet gedesoriënteerd. Alleen al uitvinden waarde VRT precies lag en hoe ik er kon geraken, was een zware klus. En dan beland je zonder enige overgang in die poel van decadentie, genaamd VRT (lacht). Ik, met mijn West-Vlaamse kinderzieltje, een plattelandsmeisje dat hield van dieren en planten en van de veilige boerenbuiten.
»
Eigenlijk ben ik bijna per ongeluk bij de VRT binnengerold, via een talentenjacht van Radio Donna. In het begin boezemde alles er mij ontzag in: al die grote namen, al die bekende gezichten. Maar als ik het met terugwerkende kracht overschouw, ben ik zielsgelukkig dat het allemaal zo gelopen is en dat ik verder heb durven te kijken dan de kerktoren van Aardooie of Meulebeke. Ik ben geweldig content dat ik dit allemaal kan en mag doen. De VRT is nu echt mijn habitat geworden, en ik voel mij er perfect. Véél beter dan drie jaar geleden, echt waar.»
Je zei daarnet: Ik volg meer mijn buikgevoel.’
Evy Gruyaert « Wel ja, ik zal mijn oordeel niet meer zo laten afhangen van anderen. Ik luister meer naar mezelf. Beetje hij beetje ben ik gaan beseffen dat anderen niet in mijn plaats kunnen leven en dat ik het uiteindelijk zélf moet doen. Doe je eigen ding. Als je dat doet, kan het bijna niet fout gaan.»
Heb je ondertussen al fuck you leren zeggen?
Evy Gruyaert« Ja, hoor! Vroeger zei ik vooral fuck you tegen mezelf. Ik kropte alles op, gaf in de eerste plaats mezelf de schuld als de dingen misliepen. Nu ben ik eindelijk in staat openlijk te zeggen dat iemand mij niet zint. Ik ben nog altijd niet de grote mond van de VRT, hoor. Ik blaf nooit iemand af. Maar ik sta wél meer op mijn strepen. Zonder agressie. Het hoort gewoon bij het volwassen worden.»
Je hebt je al die tijd ook opmerkelijk schroomvallig tegenover de pers gedragen. In één van je schaarse interviews zei je: ‘Ik ben geen attractiepark. Ik wil niet meedraaien op de mallemolen van de media.’
Evy Gruyaert « Ja, als iemand mij belt om een interview, vraag ik meteen:
‘Waar wil je het over hebben?’ Ik wil niet in de boekjes omdat ik net een nieuwe hond heb gekocht, of een nieuwe jeans. Dat soort interviews vind ik oninteressant, en met mij heel wat mediamensen. Ik wil niet arrogant overkomen, dat is helemaal niet de bedoeling, maar ik hecht aan mijn privacy en ik ben een vrij mens.»
Aan de andere kant: wie vandaag de dag in de schijnwerpers stapt, wéét dat hij het spel moet meespelen en de lasten met de lusten hoort te nemen.
Evy Gruyaert « Goh, lusten.., Ik ben niet het type dat de feestjes afdweilt of ingaat op aanbiedingen voor gratis reisjes. Half naakt met mijn borsten in een boekje staan in ruil voor een bontjas, dat is niet mijn ding.» En lasten: een interview is geen last, op voorwaarde dat ik erachter kan staan. Ik heb een hekel aan alleen maar lucht, ik wil toch wel een minimum aan inhoud. Dat ik achteraf kan denken: er is toch iéts gezegd, daarnet.»
Je hebt voor Donna ‘Donnamour’ gedaan, een seksprogramma. Eerlijk gezegd: ik had preutse Evy nooit in die rol gezien als sexy Belgische Babe.
Evy Gruyaert« ‘t Was geen echt seksprogramma, hè. We lieten ten gepasten tijde wél een professionele sekstherapeute opdraven (Mieke Mievis, wereldberoemd in Vlaanderen sedert haar bijdrage aan Humo’s Grote Seks rapport, red.) Mieke windt er geen doekjes om, dat weet ondertussen iedereen, maar mijn bijdrage in het programma was lang niet zo pikant. Ik heb ‘Donnamour’ vooral gedaan omdat ik vlieguren nodig had: ik wilde zo snel mogelijk zoveel mogelijk radio-ervaring opdoen, trainen, zeg maar. » En preuts? Dan ken je mij toch niet écht. Ik heb ook seks, hoor (hilariteit).»
Geen opmerkingen:
Een reactie posten